🖊 WRITE 🖊

My belief in true love has deepened over time. Initially, I believed it meant finding happiness in just one person. Now, it’s an exploration of our authentic selves, a mutual choice, and a passionate care for each other’s desires. The challenge lies in preserving this understanding amidst our differences. It’s a struggle at times, as our desires may diverge. Nevertheless, true love blossoms when we embrace these desires, choose each other, and nurture our connection. It’s a journey of growth, honoring freedom, and a constant appreciation of one another. In my view, this embodies the essence of true love.After completing therapy, each heartbreak has guided me closer to my true self. Love and heartbreak unveil what I desire in future relationships. Love teaches me what genuinely fulfills me, and heartbreak illuminates the areas where healing is needed. As I heal and understand my desires, the chance of recognizing true love intensifies.I don’t particularly enjoy a broken heart, but I’ve noticed it draws me closer to my innermost self and, thus, to true love. I dare to feel love more deeply, embracing the ache of heartbreak. I allow myself to genuinely miss someone, and I dare to wish them the best, even if it’s not with me. I’m becoming bolder in expressing my desire to be with them, and I yearn to see them. I’m not ready to speak it out loud to them just yet; it’s a gradual process.I linger in the shadows of desire, my words unspoken, as I seek to convey my yearnings through subtle whispers, hoping they’ll feel the embers of my passion. The fear of rejection casts a long, daunting shadow over me, and even the possibility of their acceptance ignites a tempest of vulnerability and abandonment within. Thus, for now, it remains a sensuous reverie, a delicate dance of unspoken desires. I believe it’s crucial to carve space for my other ambitions, nurturing my own stability before I step into the realm of their freedom of choice.

Written with the help of chatGPT🤖

🇳🇱

Mijn geloof in ware liefde is in de loop der tijd verdiept. Aanvankelijk geloofde ik dat het betekende dat je geluk vond bij slechts één persoon. Nu is het een verkenning van onze authentieke zelf, een wederzijdse keuze en een gepassioneerde zorg voor elkaars verlangens. De uitdaging ligt in het behouden van dit begrip te midden van onze verschillen. Het is soms een strijd, omdat onze verlangens uiteen kunnen lopen. Toch bloeit ware liefde op wanneer we deze verlangens omarmen, voor elkaar kiezen en onze verbinding koesteren. Het is een reis van groei, het eren van vrijheid en een voortdurende waardering voor elkaar. Naar mijn mening belichaamt dit de essentie van ware liefde.Na het voltooien van therapie heeft elk liefdesverdriet me dichter bij mijn ware zelf geleid. Liefde en liefdesverdriet onthullen wat ik verlang in toekomstige relaties. Liefde leert me wat me werkelijk vervult, en liefdesverdriet verlicht de gebieden waar heling nodig is. Naarmate ik genees en mijn verlangens begrijp, neemt de kans om ware liefde te herkennen toe.Ik geniet niet bijzonder van een gebroken hart, maar ik heb gemerkt dat het me dichter bij mijn diepste zelf brengt en dus bij ware liefde. Ik durf liefde dieper te voelen, omarmend de pijn van liefdesverdriet. Ik sta mezelf toe om oprecht iemand te missen, en ik durf hen het beste toe te wensen, zelfs als het niet met mij is. Ik word steeds moediger in het uiten van mijn verlangen om bij hen te zijn, en ik verlang ernaar hen te zien. Ik ben nog niet klaar om het hardop tegen hen te zeggen; het is een geleidelijk proces.Ik blijf in de schaduwen van verlangen, mijn woorden onuitgesproken, terwijl ik mijn verlangens probeer over te brengen via subtiele fluisteringen, hopend dat ze de vonken van mijn passie zullen voelen. De angst voor afwijzing werpt een lange, ontmoedigende schaduw over mij, en zelfs de mogelijkheid van hun acceptatie ontsteekt een storm van kwetsbaarheid en verlating binnenin. Dus blijft het voorlopig een zinnelijke reverie, een delicate dans van onuitgesproken verlangens. Ik geloof dat het cruciaal is om ruimte te maken voor mijn andere ambities, het koesteren van mijn eigen stabiliteit voordat ik betreed in het rijk van hun vrijheid van keuze.